Yeşermeden Soldu Şiiri - Hüseyin Özcan

dün akşam derin bir sızı duydum yüreğimde,
içim acıdı,yandım.......kahroldum.
bir haber geçti,
tv de ana haber bülteninde,
doğduğugünde ölümüne karar veren,
sanki,
doğduğuna pişman olmuşcasına,
ölüm için doğum gününü seçen,
onüç yaşında bir genç kız.......
ve bir not;
alelacele karalanmış.........
''Anneciğim seni çok seviyorum,
seni de babacığım''
beni unutmayın,ben gidiyorum,
ELVEDA diyor...........
kaynar sular döküldü başımdan,
gözyaşlarım bana sormadı boşalmak için.
tarifi imkansız kederlere boğuldum
yutkundum....yutkundum.......dayanamadım.
gözlerim kan revan......burnumu çekmekten usandım.......
neden bıraktınız beni diyordu,
arka sayfasındaki notunda,
intihar mektubunun.
tek başına,çaresiz......NEDEN?
bana kendinizin verdiği yaşama şansını,
neden bu kadar çabuk yok ettiniz?
neden beni doğduğuma pişman ettiniz?
beni neden kendi kaderime bu kadar erken terkettiniz.........
artık kalmadı takatim............
dayanamıyorum artık diyordu satırlarında.
hayat denen bu sonsuz sema'da,
kırdınız kanatlarımı,daha uçmayı öğretmeden,
neden beni yalnız bıraktınız?
buraya kadar diyor mektubunda,
buraya kadar........
ve son satırları bunlar............

hayat;
bazen tadına doyulmuyor kimileri için
ama;
kimilerine ne kadar zalim....acımasız.....

ANNESİ VE BABASI AYRILIP,AKRABALARINA TERK EDİLEN GENÇ BİR FİDAN'IN İNTİHARI

Mersin....04/ 05/1998