Yeşeren Tohum Şiiri - Mehmet Çiftci

Güllerin mekanı oldu tüm dünya,
Har yerde ayrı gül rayiha saçar.
Rusya Amerika hatta Tanzanya,
Dünya bal tasından şerbetler içer.

Işık saçan simalara mihmandar,
Harabeydi her taraf bir zamanlar,
Çorak her yer artık nurlu mekanlar,
Şimdi bölük bölük kervanlar göçer.

Ekilen tohumlar yeşerdi bir bir,
Meyve verdi çaba çekilen kahır,
Taşa bile zor gelirdi o sabır,
Viran bahçelerde zambaklar açar.

Ötelerin sevdasında birisi,
Oğul verdi binlerce bal arısı,
Kovan oldu arılara burası,
Her arı bir mekana kucak açar.

Va’di vardı bu millete Allah’ın,
Çanakkale’deki emanın ahın,
Tüm dünyada huzurlu günler yakın,
Çünkü her gün biri gözden yaş saçar.

Boş kalır mı semaya açılan el,
Yaşlı gözle iki büklüm olan bel,
Yalvarmaktan yorulmak bilmeyen dil,
Artık olgunlaşan meyveyi biçer.

Yadellerde ağabeylerle ablalar,
Bir sevda uğruna hasret yudumlar,
İlâhî rızaya matuf adımlar,
Anadan babadan evinden geçer