Yeşerecek Umutlar Şiiri - Şah İsmail Ateş

Sokağın başında rastladım bir kuğuya
Sevdalandı gönlüm bulutlara uçtu
Halden hale düştüm renkten renge geçtim
Şimdi zamansız azan gönlümü
Hangi kuşun kalbine bağlasam

Sokağın başında açmıştı
Sarı sümbül mor menekşe
Doyamadım seyrine kokusuna
Bir gün düşerse hoyrat rüzgarlara
Kırılırsa dalları solarsa renkleri
O zaman içim yanar derin derin

Şimdi mevsim bahar
Gönlüm bir kış sarayı
Ne kuğular geçer sokağımda
Ne de açar sümbüller menekşeler

Esmer güneşlerde beslenmiş
Bir lale gölgesi düşmüş bu sokağa
Bir umut ışığı sızmış bu sokağa
Belki çözecek kışı kırağıyı
Getirecek baharı yeşertecek umutları

Şah İsmail Ateş