Yeryüzünün GÜLLERİ Şiiri - Rukıye Acar Genç

Toprağa ana dedik,mayamız toprak ana,
Kazsan,vursan,ezsende,ses etmez toprak ana

Ana da,toprak gibi,titrer hep evladına
Geceyi gündüz eder,evladının hatrına

Ana olmadan insan,anayı anlayamaz
Canından can çıkmadan,anayı tanıyamaz

Analar,hilkat bahçesinin nadide çiçekleri
Katıkları vefadır,şefkat içecekleri

...
Adımız, onun adının yanında durdu
Varlık alemine yazılan,ilk yaprakta

Hak, cenneti ayağının altına kurdu
O'nu mahzun eden,oradan ırakta

Nasıl geçemiyorsa insan, candan ve yardan
Ana,en hakiki yar,nasıl geçilir ondan

...
Yüz rahmeti,mahluka indirdide yaradan
Doksan dokuzu verdi o'na,yarattıklarından

Dolardı gözleri, öksüz Nebinin
Her geçişte,Ebva adlı saraydan

Sevgiliye yalnızca hüzündü kalan
Kuru ekmek yiyen,sadık anadan

Analar,geçer candan,geçemez evladından
Hak doyurmuş onları, merhamet pınarından

...
İlk yarımız, son yarımız,anamız
Vatanımız,yatağımız,yuvamız

Biz çiçeksek,o'dur bahçıvanımız
Biz peteksek,o'dur bizim arımız

Babasız yarattı da İsa'yı, O nur
Bırakmadı,O'nu bile anasız

Her ananı sahibi,can veren analara
Sustururdu anayı, bir orucun sırrıyla

Ve,konuşurdu bebek,anasının adına
İşaret ettiğinde,mahzun anası O'na

Anaya kıymet verdi,kainatın sahibi
Her kadın,bu kıymetin şükrünü getirmeli

...
Ana olunca kadın,bir gülistana girer
Bütün eşya gülleşir,sanki yüzüne güler

Diken bile gül olur,güzel gelir anaya
Dikeni batıran el,gül yavrusu olunca

Analar,ah analar,Hakkın şefkat elleri
Analar,can analar,yeryüzünün gülleri

Eller açılsın göğe,yüzler sürülsün yere
Hamdle ıslansın diller, anayı var edene