Yeryüzünün Budalası Şiiri - Muhammet Üresin

Gözü gibi baktı bunca yıl kalbim koruyup sakladı içinde kimse el sürmedi yalnızlığıma
Ödülü olmalı bunun bir gün mutlaka onca acıdan sonra deyip bekledi sabırla inançla
Ne iyi yaptı belki aşk yalanlarla dolanlarla çıkıp gelip bir kez bile kapımı çalmamakla
Üstünü çizip karaladım seninle bir bir geçmiş tüm hataların tekrarı da olmaz ki bir daha

Lafını sözünü unutup kalır yüreğim yüzün yüzüme değse efkarı boyunu aşar o an
Ezilir kalır altında yorgun kalbim içim içimden taşar sana sustuklarımı üst üste koysam
Lüzum var mıdır konuşmaya gerçi bilmem yetmez mi o gözlerine dalıp kana kana içip doysam
İzi kalır her sözünün yeri vardır gönlümün en kuytusunda kimse inmemişti oraya oysa

Faydası yok bilirim gecikmiş hiç bir itirafın yada özrün ne söylesen yerden göğe haklısın
Bağışlaması çok yüreğin bana da bir şans verip kaldırsın beni yerden göğsünde sarıp saklasın
Aklımı koydum başımdan çok uzaklara sen geldiğinden beri benim yeryüzünün en budalası
Mutluluğun el kitabı ellerinde okumayı yazmayı senden öğrendim gönlümün elifbası