İkimizde yeryüzüne atılmış şiirleriydik kalbimizin.
Sen mutluluğun, ben hasretlerin.
Neyler misali nasıl da düştük bilinmezlere.
Hep farklı birer göllerdik.
Sen tatlı bir göl, ben tuzlu bir göl.
Aynı türküde melodileşmeye çalıştık seninle.
Cıva gibi eridim acıların hüznüyle
Geceyi hallaç pamuğu gibi kalbime attım.
Nasıl da karanlıklara boyandım.
Yıldızların ahını aldım kederimle.
Eridim içten içe ne hallere geldim.
Ansızın aynı suya yöneldik son çabayla.
Taştık ölümüne aynı rotaya geldik.
Geri dönüşümüz imkansızlığın zırhına büründü böylece.
Uzak mesafelerden birbirimizi seyretmeye daldık.
En büyük şiir iki bakışımız arasında yazıldı böylece.
15.05.2015
Fatih Ataşçi
Kayıt Tarihi : 15.5.2015 14:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirler o bakışlardaki 'sözlerin dökümüdür...' Bazen sevinçli bir pırıltıyı, bazen de hüzünlü yağmurları anımsatır..
Tebrikler Fatih Bey..
Nefisti.. kutlarım...
TÜM YORUMLAR (8)