Yeryüzündeki Melekler Şiiri - Haluk Özdeniz

Biz kadını kutsal saydık,
Önünde saygıyla eğildik.
Deniz olduk dalgalarımızı,
Yağmur olduk fırtınalarımızı gizledik.
Yatağına sığmayan ırmaklar gibiydik.
Etrafımıza nam saldık İstinye' liydik.
Kadın ismimizi zikredince,
Duru bir göle döndük, üzerinde nilüferlerle.
Biz baş tacı yaptık kadını,
Uğruna krallıklarımızı feda ettik.
İsmine rüyalarımızı adadık,
Geceleri için gündüzlerimizden vazgeçtik.
Zelzele olduk dağı taşı yıktık geçtik.
Tarla olduk başağa hayat verdik.
Onlara yeryüzündeki melekler dedik,
Huzurlarında boynumuzu kıldan ince bildik.
Adaletsizliği içimize sindiremedik.
Haksızlığa gökler gibi gürledik.
Evvel allah her zorluğun üstesinden geldik.
Bir tek gönlümüze söz geçiremedik.
Onuda toprağa gömdük,
Dikenlerinide ömrümüze gül' ün.

Ocak 2009