Yeryüzün 'ün Sultanı Şiiri - Yaşar Yaramış

İnsanlarda söz,sebat kalmamış
Boşa yaşamış,hiç ders almamış
Bir ömür dünya ya tamah etmiş
Mal biriktirmiş,sıkmış,salmamış

Dünya ya hiç kimse kalmaz direk
Nice acılar çekti bu yürek
İnsan Yeryüzü'nün Sultanıdır
İster Türk olsun,ister Frenk.

İnsan oğludur yanılır şaşar
İsterse tüm engelleri aşar
Kendi sahibini,bakar görmez.
Bir ömür günahkar nasıl yaşar?

Hiç sormaz mı? Kul kendi kendine
Ben kimim? Mensubum hangi dine?
Yarasa gibi gözlerin yummuş
Eşsiz,iki cihan güneşine.

Ölünce çekilecek hesaba
Bilmiyorsa bir baksın kitaba
Yaşarken hiç kulak asmasa da
Her türlü nasihata,hitaba.

Daha dün yaşıyordu,ölenler
Bin bir renkli partiler,şölenler
Bir bak,hani şimdi nerdeler
Dans edip,göbek atıp gülenler.

Aldatmayı kâr,tiaret sanır
Bilmez aldatan,kendi aldanır.
Ey dost! Gizli saklı hiç bir şey yok.
Allah bizi,bizden iyi tanır.

Gitmişler kalmış mezar taşları
Hiç fayda vermemiş,göz yaşları
Allahın huzuruna varmışlar
Nedense şimdi eğik başları.

Sakın ha sakın,kul hakkı yeme
Ana,babana,öff bile deme
Kulluk görevini dört dörtlük yap.
Sonra girmeyesin cehenneme.

Müslüman ibadette yarışan
Hiç kimseye küsmeyip barışan
Her kul,ölmeden ölmeli.Yoksa
Onu kurtaramaz,ne şöhret,ne şan.

Eskiden,insana,söz senetti
Malesef o nesil çoktan bitti
Şimdi o,vitrinde konuk manken
Önce özü,sonra sözü gitti.

Bu hal sana yakışmıyor sultan!
Olmaz böyle ne vezir,ne sultan.
Artık çeki düzen ver kendine
Hiç olmazsa yaratandan utan.

22.07.2010 - Demre