Yeryüzüm Şiiri - Abdulkadir Mıdıkoğlu

çiy gibi düşersin yâr hâneme gökyüzümden,
âşk olupta üstüme, sin geceyi demirle
yetişmeye zaman mı, gerek şu gök üzümden
yavaşca gir gönlüme, gel yazılı emirle
.
geçmeyesi hararet beklemek mi ? nâfile
itirazım zavallı, mazlum istinaf ile

günahını bana say punduna getirmişken
son çektiğim ’nefesim’ sal dize getirmişken
sevabından şehvete durulmaz git ermişken
hırpalanmış ne varsa, kor ateşle tamirle
.
bir kupa oluğundan, lütfet; soğuk ab’kula
hatrına arzuların kalkmalı bu abluka

pınar yataklarından, suyun olur deryaya
zerrelerin cân verir karılırken kayraya
düş olurken sevgiler yorulurlar hayra ya
kalplerine çekilir ; görevlisi amirle

yedi eşiğim birden bağrım açık firuz’e
fet’h edip alem açtı , göğün rengi firuze
.
bir başına yıldızlar kayar iken damardan
elde ise âlâ zevk uyanılmaz humardan
cehennemin dibine götürse de kumardan
mecnun olup almalı aslan payı müsmirden
.
fincan fincan telvede çökmüş fal niyetlerim
misali aslan olup vurur zâfiyetlerim

sal gelsinler üstüme tenezzüllü kinayet
olsa olsa cân alır , en kötüsü nihayet
birkaç nüktedan ile mizansenî bu hayat
masamıza vurunca, vazgeçeriz kaşmirden
.
zerre zerre hislerim avâredir bu tende
namı diğer adıyla şâh var olan bitende
.
fırının sıcağında nimet olur pişeriz
ciğerleri yanmışa su olup yetişiriz
yoksul’u kurban verip kalanla pekişiriz
simyâ eder içeriz ; zehiri panzehirden
şahidim ol ey zaman ; refigi müzahirden
.
ne sen sor gerisini ne ben diyeyim dostum...
olsa olsa ne olur ? hediyeliktir kastım
.