Yeryüzü Vatanım Şiiri - Fuat Arpa

Yeryüzü Vatanım

Çocuklar doyamadı çocukluğa
Ne sevgiye
Ne şefkate
Ve ne de koşmaya
Yeryüzü coğrafyasında

Oysa ne kadar çoktu
Engin yürekler sevgi dolu
Ne kadar çoktu
Ve ne kadar çoktur
Yeryüzü vatanımın meyveleri
Ağaçları
Özgürlük kanadı dağları
Bitkileri
Ve ne kadar çoktu
Ne kadar çiçekleri…

Anılacak her yıldönümünde
Her günde
Afrika ‘nın çocukları
Bosna’nın yetimleri
Ortadoğu’nun
Ülkemin kardeşleri
Ama yetmeyecek diller
Ne açlığı anlatmaya
Ne açları korumaya
Ne genç ümitleri kurtarmaya
İnsanlar...
İnsanlar çok başkalaştı
Gitti üzerimizden mavilikler
Mavilikler koyulaştı.
Anılacak her yıldönümünde
Konferanslarda,salonlarda
Balolarda, odalarda
Nutuklar, sloganlar...
Ama ne verir
Ama yüreği açlar
Ama gözü açlar
Önce rahmeti isterken
Minicik avuçlar

Bitmeyen senaryoların başrolünde
İsyan fikirli yığınlar duruyor
Hala sessiz kopuyor
İçlerde fırtınalar
Kurşunların sesi duyulmuyor hala
Dalgalar sahile er geç varacaktır

Bir yeni baharı vardır ama
İnanmak lazım
Her ölümün diriliş olduğu
İnsanlar yüreklerinde
Yani meşaleler alevlendirmeli
Ümit sokaklarında yeniden
Buluşmalı
Sevinsin çocuklar
Kardeşlerim
Ellerinden tutun mutluluk perisinin
Gitmesin
Ve dönmesin dünya
Kahrıyla acıların
Adı mutluluk olsun
Yeryüzü vatanımın