Yeryüzü Uykusu Şiiri - Abdullah Tukay

Kıra ak kardan
Yorgan örtülmüş,
Toprak bahara kadar,
Uykuya dalmış.
O durmadan uyur,
Kış geçinceye,
Güneyden kuşlar
Dönünceye kadar.
Bahar ayları,
Nisanı, mayısları,
Pek güzel çizilmiş
Atmış tanları.
Ormanın çağıltısı
Kuşların ötüşü,
Göğün gürlemesi
Yağmurun yağması.
Yıkanır hergün
Güneş nurunda,
Ondan sonra yine
Çiğ düşer geceye.
Yeryüzünün bu hâli
Anlattığımız herşey,
Geride kaldı,
Ancak rüyada görülebilir.
Yeryüzü uyuyor, sakin,
Görüyor tatlı düş,
Uyanacaktır,
Bekle, geçsin kış.