Yeryüzü Mirası Şiiri - Said Toprak

YERYÜZÜ MİRASI

Karanlık ve cehalet içindeydi bütün bir yarımada
Doğumunla nura gark olmuştu yer ve gök dünyada
Kainat aşık gördüğü gelmiş geçmiş en güzel simâya
Bu asır, Asr-ı Saadet’ti rûya gibi yaşanmıştı hülasa

En zor sıkıntılara sabırla katlanmıştın dinin uğruna
Örnek olmak için yaşamıştın tüm insanlık yurduna
Hani bir seher vakti sarılmıştın ya bu günahkâra da
Aslında hiç layık olamamıştım ki ben sevsem de sana

Bir damla su verdin ağzı günahla kurumuş kullara
Ne çok yol göstermiştin yolda kalmış o sefil ruhlara
Cömerttin yardım etmek şiarındı darda kalmışlara
Cennet’i vaat etmiştin Allah yolunda da savaşanlara

Ahireti hatırlatıyordun gaflete dalıp onu unutanlara
Ab-ı Hayat mı serpiyordun bağrı hasretle yananlara
Varlığın emniyet ve güven telkin ediyordu inanlara
Kim silebilir ki adını nurla yazılmış yedi kat semaya

Kutup yıldızları yetiştirerek miras bıraktın ümmete
Gülümser misin gönülden bağlılara senin sünnetine
Değer verirdin Lailahe illallah diyebilen her sineye
Seni arayan aşıklar bulduğunu söylüyor her yerde

Hamdolsun Rabbime düşürdü böyle kutsi bir derde
Bu derdi kaldırabilecek yiğitler koşmalı yine hicrete
Haritaya bile bakmadan bu gidiş peki hangi ülkeye
Çünkü gönülden inanmış ve adanmışlardı bu ülküye

Hizmet ederek Allah yolunda rızası için seve seve
İlahi takdire razı olur bilir ki bu vazife müttakilere
Arkasından Dünya bağırır nereye, ona der güle güle
Allah’ım senin davan ne mukaddes ve yüce bir çile

Ezelden ebede yaşayacaktır ilahi kelam ki o Furkan
Her an kalbimizdesin zikr ediyoruz Seni ismi Sübhan
Lazım değil ki bize ne makam-mevki, şan ne de han
Ayırma Allah’ım inananları iman, ihlas ve ihtidadan
Allah ve Rasulü’nün adıdır yeryüzünde miras kalan

SAİD TOPRAK