Yeryüzü İster Beni / M.Mustafa USLU

Baba, nereden bulduydun bu dirimden sapanı
bak, vurdum omuzlarındaki kutsallığından insancıkları:
ki öğrendik; döl yatağından savrulan, taş olsa bulurdu cennetini

görünce gülümsedim önce utancımdan, ama
nişan alınca kadınların göbeklerinden bir atımlık dünyayı
hanidir anladım; neden doğar doğmaz ters-yüz edilir alın yazıları
ve bildim; aşı pişer, ayak sesleri yer edinirdi sofrada erkeklerin günahı.

Baba, bir sırrı var çocukların
bak, şişelere üflediği, denizlere saldığı
pul pul anısı.. uyuşturulan aklımın okyanuslarında
yeryüzü tutar da seni, sorulursa senden, konuş ok yönünde:

atılamadık, duraklar beklemek içindi, de:
’yolcu indirmek ve bindirmek yasak’ tabelaları
çatal çatal geriliyordu büyük hayatlarda büyük telaşlarla
yükseklik korkusundan sendeler başımı örselenmiş saysınlar

yeryüzü ister beni.

M. Mustafa USLU