Yeryüzü Cennetim Şiiri - Hamiyet Akan

Ey sevgili!
Yüreğim değdiği gün yüreğine;
Cemreler düştü havama.
Ilık ılık meltem esmeye başladı ruhumda.
Önce ellerim ısındı hani o hiç ısınmayan,
Titredikçe parmaklarımın uyuştuğu ellerim.

Hani buselerin değdi ya dudaklarıma;
İşte o an cemreler düştü suyuma.
Hayat yürüdü kuruyan dallarıma.
Yeni sürgünler, tazecik yapraklar,
Renk renk çiçekler raks etti etrafımda.

Hani senlikten çıkıp büründün ya benliğe;
Bu sefer cemreler düştü toprağıma.
Sevgin bir tohumdu büyüdükçe büyüdü.
Her geçen gün kök saldı sınırlarımda.
Öyle ki; şimdi güçlü bir çınarsın varlığımda.

Ey sevgili!
Acıları savurdum göklere, karıştı ılgıt ılgıt esen yele.
Ben seni tanımasaydım nasıl girerdim yeryüzündeki cennete?