Yeryüzü Cenneti Şiiri - Muhammet Üresin

Bizden geçti aşk bak kalbim biz yine en gerilerde yapayalnız kaldık
Elden gitti aşk ah kalbim biz yine öyle çaresizce ardından baktık
Rüzgar değdi dallarımıza daha çiçek bile açamadan kırıldık
Rahat mısın yar sen oralarda bir tek bizi mi dağıttı bu ayrılık

İstanbul ah ulan senden de alacaklıyım bak bana bir aşk borçlusun
Ne istiyorsun benden niye bana yeryüzü cennetimi vermiyorsun
Kıskanırken ben onu kendi gözümden sen nasıl içinde saklıyorsun
Isırdım o yasak elmayı tanrı dilerse beni cennetinden kovsun

Vazgeçmem yine gelirim peşinden sürünsem de dizlerimin üstünde
Az geldiyse verdiklerim çekinme gel al ömrümden kat kendi ömrüne
Ne İstanbul ne de başka biri gelip alabilir seni yüreğimden
Çok yazlar gördüm ama hiçbiri daha sıcak değildi o ellerinden