Yeryüzü Şiiri - Ümmügülsüm Hasyıldırım

Yeryüzü;
Bir cennet kokusuyla uyandı.
Benzeri yoktu o kokunun,
Ferahtı, dinlendirici ve duru.
Güneş bir başka doğdu.
Her zamankinden daha parlaktı.
Işıl ışıldı adeta, gülümsüyordu.
Ağaçlar daha bir dikti,
Yapraklar daha bir yeşil,
Toprak puf puf kabarmıştı.
Yumuşacık, kuş tüyü bir yataktı sanki.
Hayat başkaydı bugün.
Bütün hayvanlar uyanıktı,
Bitkiler daha bir heyecanlı.
Tekbirler, salâvatlar getirdiler.
Zikrettiler sessizce.
Bulut, başka bir heyecanla bekledi,
Ay başka bir coşkuyla...
Yıldızlar da farklı değildi, misafirini beklerken
Gümüşten ibrikler ve leğenler taşındı bir bir.
Kâbe görülmeye değerdi.
Beyaz bir kuş indi gökyüzünden,
Bir kanadı bir yerde, diğer kanadı bir yerde.
İçirdiler bal tadındaki şerbeti Amine’ye.
Sonra bebeği sardılar, nurdan ipek bir kundağa.
Götürdüler bilinmeyen âlemlere.
Dünya coştu, yürekler kabardı.
Mekke başka bir coşkuyla uyandı.
Nur yağdı, nefesler tutuldu.
İşte tam o an,
Kuyuya düşmek üzere olan Sümeyye kurtuldu.
Karanlık, dipsiz kuyular,
Kapanıverdi.
Körpe bedenleri kabul etmedi sanki.
Denizler köpürüp, kabardı.
Rüzgâr, nefesini tuttu.
Arılar, kelebekler kanat çırpmadı.
Dere çağlamadı, sanki zaman durdu.
Çünkü beklenen andı.
O mübarek kutlu yolcu,
Meleklerin kucağındaki Rasûl’dü.(sav)
O ne muhteşem bir doğum.
O gün ne muhteşem bir gün.
Toprak sanki kustu bereketini,
Gökyüzü çağladı rahmetiyle.
Çiçekler bütün hünerlerini gösterdiler.
Güller bir başka açtı,
Bir başka koktu,
Âlemin yüreği dondu.
Geceler yalnızlığını unuttu.
Karanlıklar silkti karalarını
Nura gark oldu.
Güneş soydu gecenin siyah elbisesini.
Nurdan katreler damla damla yağdılar.
Ateş yakmadı, bir bir söndü yanan ateşler.
Efendimiz. (sav)
Ayağına çarık olmayı ne çok isterdim.
Yüreğim, seni saran kundağı kıskandı.
Gözlerimse seni gören güneşe hınçlandı.
Seni ne çok sevdim Efendimiz.
Öksüzlerle yetimlerin sığınağı, yoksulların barınağı.
Yaralı kalplerin lokmanı,
Seni ne çok sevdim.
Hayatın boyunca ne çileler çektin,
Bir gün huzur bulmadın, işkence doluydu günlerin.
En acısı da en yakınlarından gördüklerin.
Sen;
Ebu Cehil gibilere dahi göğüs gerdin.
Başına işkembe geçirdiler, sabrettin.
Sen ne çok ızdırap çektin.
Yaşadığın hayatla bizlere örnektin.
Yolundan yürümeye and içmişiz,
Seni ne çok sevdim Efendimiz.