uzundur el yordamıyla aradığım ve anlayıp
aşmayı umduğum hakikat: şehir mezarlığında yerde
yatıyor işte yüzükoyun. kopmuş kızıl kıyamet sessiz
kutlamada. gerilmiş sinirler aklıselimin önüne geçtiği
korku döngüde. yerini gösteremem ütopyanın
haritada arsızca arasam da. hiç var olmamış biriymişçesine
bakarım. ateş püskürürcesine. kurbanları yoksullarından çıkar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta