uzundur el yordamıyla aradığım ve anlayıp
aşmayı umduğum hakikat: şehir mezarlığında yerde
yatıyor işte yüzükoyun. kopmuş kızıl kıyamet sessiz
kutlamada. gerilmiş sinirler aklıselimin önüne geçtiği
korku döngüde. yerini gösteremem ütopyanın
haritada arsızca arasam da. hiç var olmamış biriymişçesine
bakarım. ateş püskürürcesine. kurbanları yoksullarından çıkar
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta