(Takvim tutmaz bir sevda bizimkisi..vaz geçtim çocuk olmaktan, oyunu bozuyorum işte..)
Koyu; kapkara bir yalnızlık
Gecelere astığım.
Şimdi ne sen varsın.
Nede senden kalan yaralarım var.
Yaladım sızlayan yanlarımı.
Akladım dudağımı.
Göğe yıldız takmıyorum artık.
Bağladım gölgelerimi..
Anılar rahat bırakın beni
Peşimden gelmeyin acılar.
Kızıl alnımda yanan ufuklar
Cepleri sökük..
Baharlar taşıdınız dağlarıma.
Hani benim sümbüllerim
Menevşelerim, lalelerim..
Gelinciklerim nerede?
Hangi kaya diliyle vurdunuz bahtımı
Ki.. yüzümü yardınız ortadan ikiye.
Gagasında hüznü taşıyan kuşlar
Acıyı damlattı yeryüzüne..
Kana boyandı gökler.
Benim değil bu eller
Bu gözler benim değil..
Benim değil bu kara yazı..
Üzerimden çekilin bulutlar!
Güneşimi getirin..
Ey! sahte çakışlı yıldırımlar.
Ah! zamanın kirli gömleklerini
sırtında taşıyan çocukluğum.
Bilyelerim hala eksik ve ceplerim delik.
Dikiş tutmuyor artık alnımdaki yamalı yazılar
ve dizkapaklarım hala sıyrık.
Acımıyor ki..hemde hiç acımıyor..ağlamıyorumda artık.
10 Ağustos 2009 /14:45
Emine GençKayıt Tarihi : 10.8.2009 14:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocukluk işte :))
Ey! sahte çakışlı yıldırımlar.
Ah! zamanın kirli gömleklerini
sırtında taşıyan çocukluğum.
Bilyelerim hala eksik ve ceplerim delik.
Dikiş tutmuyor artık alnımdaki yamalı yazılar
ve dizkapaklarım hala sıyrık.
Acımıyor ki..hemde hiç acımıyor..ağlamıyorumda artık.
(Takvim tutmaz bir sevda bizimkisi..vaz geçtim çocuk olmaktan, oyunu bozuyorum işte..)
çocukluktan vazgeçtin ölüyorsun demektir...(!)
kutlarım
saygılar
TÜM YORUMLAR (2)