naftalin kokulu dolaplarımdan çıkarıyorum,
yeni umutlarımı...
üzerime alıyorum en kalıncası hangisiyse,
yüksek paralellerde dolanırken artık,
sanrılanmış gibi,
üşümesin diye taptaze zamanlar...
Sıra sıra ağaçların peşisıra gelen yolların sonunda,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta