naftalin kokulu dolaplarımdan çıkarıyorum,
yeni umutlarımı...
üzerime alıyorum en kalıncası hangisiyse,
yüksek paralellerde dolanırken artık,
sanrılanmış gibi,
üşümesin diye taptaze zamanlar...
Sıra sıra ağaçların peşisıra gelen yolların sonunda,
kulağımda anlamsız sözcüklerle yankılanan,
yersiz yurtsuz düşler...
Kayıt Tarihi : 12.10.2008 14:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!