Yersiz Nakarat Şiiri - Bulut Eşit

Nereye gidersem bu koca şehirde,
usulca ve korkarak ararım seni.
İnsanlar bakarlar meraklı gözlerime,
ancak anlamaz kimse seni.

Mistik havanda kaybolurken ben,
bir meftun misali kokunu takip ediyorum.
Çoğu zaman da gökyüzüne dalıyorum,
belki yansır eşsiz zevahirin diye.

Zindan gönlümü bulunca aydınlık,
sual ederler şahsıma.
Niye şahittir ateş sana?
Leyla'ya Mecnun,
Mecnuna çöl mü sorulur hiç.