İnsan yüzlerce kez ölür,
Bir kez ölüp gitmeden...
Fakat Yerliler bir kere ölürler,
Akbabalar çiğnemeden cesetlerini
Hikayeye göre,
Günahkâr ölürse bir yerli
Maymunlar taşırmış cesedini
İmrendim böyle bir ölüme
İnsan günahkâr ölürse
Gariplere taşıtırlar cesedini...
Oysa
İlk yaralandığında öğrenir insan vurmayı
İlk kahpelik öğretir, kahpelik yapmayı
Her günah bir boşluk bırakır vicdanlarda
Ve her yasak kendi açlığını...
Yerlilerse,
Öldürmeyi babalarından öğrenirler
Erkek olmak için timsah avına çıkarlar
Ve ancak sahrada tedirgin olur yürekleri
Yerliler gördüm,
Avuçlarında toprak
Günün yorgunluğunu atıyorlardı yıkanarak
Oysa, sonradan arınır insan kirlerinden
Aynalarla yüzleştiğinde...
Erkek oldum dediğinde,
Yüzlerce kurban bırakır geride...
Dünya küçük yer ancak göründüğü kadar
Ve gün gelince dünya; dünyada kalır
Bilmezler
Biliyorum,
Sözlerin izi kalmıyor, kana bulanmış ırmaklarımda
Ve Hissediyorum,
Ölmeden önce buralardan gitmeliyim
Yerliler, çok uzağa gitmeden...
Kayıt Tarihi : 25.6.2019 08:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!