Ozan Arif ’in “Köyüm Eski Köyüm Değil” diye bir türküsü vardı. Orada bahsedildiği şekilde Anadolu’nun tüm köyleri gibi bizim Yerliköy de eski köyümüz değil artık.
Bundan 20-25 yıl önce her hanesi doluydu, her evin bacasından yaşama dair dumanlar tüterdi. Yok yoksul da olsa insanlar mutluydu. Şimdi köyümüz hala yerinde duruyor ama içi boşalmış. Kimsecikler yok desen yeridir. Çoğumuz köyün dışında yaşıyoruz. Köye artık ya cenazelerde ya da yakınlarımızdan birinin düğünü falan olursa gidebiliyoruz.
14 Nisan 2015 tarihinde Rahmetli Muhittin Dayı’nın Hanımı, aynı zamanda dünürümüz olan Güldane Abıla vefat edince köye gittim.
150 haneli koca Yerliköy’den geriye topu topu kaç hane kalmış ki..? Başsağlığına gelenlerin çoğu dışarıdan gelenlerdi. Evin önündeki bahçede oturduk uzun süre. Pırıl pırıl bir güneş var. Otların böceklerin uyandığı bir nisan günü, pırıl pırıl bir bahar günü.. Tertemiz bir hava. Gökyüzü masmavi.
Gelen insanlara baktım da… Gençlerin çoğunu tanımıyorum. Belli bir yaşın üzerindekileri de uzun zamandan sonra görüyorum. Yıllar ne çok şeyleri değiştiriyor.
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta