Yerleşke Şiiri - Zeynep Beşen

Seni kim özlesin!
Sadece adın aklıma yerleş ke olup
Yüreğimde atıyor diye
Ciğerim e oturup yangınlar çıkartıyor sun diye
Sonra o yangınlara gözlerimden rahmet ler yağıyor diye.
Durup durdugun yerde yüzüme sevinç
Ruhuma dinginlik veriyorsun diye
Senin o boynun da ki kokuna
buralardan içime nefes gibi
Çekiyorum diye
Zannetme ki seni özledim
Özlemeyecegim.
Özlemek ezber gerektirir ki
o senin kimsede olmayan hüzünle karışık tebessümüne arada sırada zorla içinde tutmaya çalıştığın çocuksu tatlı hallerini
hiç mi hiç ezberime almayacağım.
Hem seni neden özleyeyim
Bu saatten sonra ya sen benim olacaksın
Ya ben senin olacağım
Başka türlüsü yok bu halin.
Elinde sonunda ya ecelinim ya ecelimsin
Seni ben bir neden yokken neden özleyecekmişim!
Özlemeyecegim
o bende sana dair vücut bulmuş duyguları
yaşamak varken ben özlemem tüm bu güzellikleri.
Öldürmek isteyen özlesin
özlemek istediğini.
Ben özlemeyecegim seni.