Yerle Yeksan Şiiri - Umut Deniz 2

Soluduğumuz hava çektiğimiz nefes beş para etmez olmuş
İliklerimize kadar işlemiş şu huzursuzluk dalgası vurmuş yok etmiş bin parçamızı
Geri geri gider olmuş ayaklarımız her işe

Gör de bak yavrucum bir toplum bir toprak parçası nasıl yerle yeksan olur
İnsandan gelir insandan gider herşey
Oku da bil en büyük cehalet merhametsizliktir
Kibirdir kindir
Gözlerden akan artık gözyaşı olmayacaktır bile
Kan dolacak her taraf her göz
Savaş çığırtkanı olacaktır ağızdan çıkan her söz
Son nasıl gelecektir bilmez nice insan
Ölmeyecekmiş gibisine doymak nedir bilmeden
Ellerde çare tükenmiş dilde söz

Hiç tadım yok diyerek başlıyor insanlarım güne
Ve kimisinin adı bile yok
Her alemde bir suç ve affı yok
Riya ve mülk bürümüş bir ufak rüzgarda savrulacak o aciz bedenleri
Ey gök görür müsün ki birbirine hayatı zehredenleri
Yarılır mısın ortadan ikiye
Çat diye çatırdar mısın
Kim iyi kim kötü ayırır mısın insanlarımı
Bir korku cenderesidir işte süre gelip duran

Niçin çarpar kalp gördüğü hissettiği aşktan mı
Bu sebepten mi tek
Hep bundan mı yanar yürek
Cesur ve aldanırcasına
Yok yok bundan değildir elbet
Ağır geliyorsa bir vakit bünyeye bir takım hisler
Ölüm korkusu sarmışsa fani canı
İşte budur çarpıtan
Tebessüm donup kalıyorsa dudağında
Buruk bir sevinçle inatla devam ediyorsan yaşama
Ve diyorsan ki daha yaşayacak günler var
Korkma titre o zaman haysiyetsizin şerefisizin üstüne
Korkma doğrularını söylemekten
Korkma dostum yürü üstüne üstüne ölümün

Ve de ki ben gidiyorum doğru yaşamanın sımsıkı bilincinde gidiyorum taşa toprağa değmeden
Kalp kırıp boyun eğmeden