Yerle gök Şiiri - Erkan Saltan

Ateşten gömlek giydiler,
Bu yolda yanacak kadar.
Baksa görür gibiydiler,
Yakındı yerle gök kadar.

İkisi bir olamayıp,
"Biz" demeye kalamayıp,
Bir orta yol bulamayıp,
Uzaklar yerle gök kadar.

Birbirini tam anlarken,
Birbirini tamamlarken,
Birbirine tamam derken,
Ayrılar yerle gök kadar.

Arada yok yalnız gurur,
Ayrılık çanları vurur,
Ki biri birine mecbur,
İken yer ile gök kadar.

Gökten düşer yer kabul der,
Yer belki de bundan heder,
Neyi ne kadar hak eder,
Suskunluk yerle gök kadar.

Böyle bu dünya durdukça,
Onlar dünyada durdukça,
Yer gök yerinde durdukça,
Mesafe yerle gök kadar.

13.04.2017