Yerküreye Düşmek Şiiri - Zühre Meryem Kaya

YERKÜREYE DÜŞMEK

Seni düşlediğimde gözlerinde yanan meşaleydin!
Kim yakmışsa o ateşi bir yıldız olmuş…
Ne zaman bana baksan ya da dünyaya,
Bir yıldız düşerdi çocukların gözlerine…
Şimdilerde anlıyorum çocuk bakışlarına yenilgimi…
Tüm çocuk bakışında, gözlerinde ki o yıldızda seni düşleyişimi
Ve ağlayışımı…
Şimdilerde ise ağlamak gecikmiş bir beyazlıktı…
Bir ara susup, güçlü olduğuma ilk kendimi inandırıyorum…
“Keşke…” diye, sessizce mırıldanıyorum…
Keşke dinleyebilseydim kalbimin yorumunu, kuş renkli sevdalara tutuklu...

*****

Gönlünde büyüttüğüm farklı bir sevdayı düşlemeden…
Kuş renkli hayaller kurmuştum ömrüme...
Önüne çıkıp, “bak gözlerime” demeyi isterdim…
Ama sen, gözlerime bakarken bile Kerem misali o sevdayı düşlerdin…
Düşlerdin ya…
Düşlediğinin bir hayal olduğunu bilir…
Tıpkı benim gibi, sevdanın içinde kaybolur giderdin...
Senin için bir sihirdi sevda…
Hayatı sihrine bırakır yaşardın…
Ben bir kıyında gölge veren ağaçtım…
Güneşimi senden alır, gölgemi tenine çalardım…
Sense hemen yanımda, en yakınım olma dileğimdin…
Bir yankılansa sesin, koşar gelirdim…
Deliydi ya, yorulmazdı deli taylarım…
Bu sevdayı dizginlemeden gelirdim…
Gelir, yüreğinin başına bir küstüm otu gibi kök salardım…
Söküp atamazdın, kal diyemezdin, git diyemezdin bundan korkardım…

*****

Biliyor musun?
İstesem bir güneş aralığı yakalayıp, sıcacık sızardım içine…
Ama ben, senin sevdanın gözyaşlarıyla büyümeye çalıştım…
Sense, yıldızlar boyu uzaktan esirgediğin gözyaşlarınla…
Yerküreye düşene kadar kururdun.

Zühre Meryem Kaya