Yerkesik Akşamları Şiiri - Barış Can Duğan

Yerkesik'te vakit, bir başka geçer,
Gün batımı gelir, göğü ateşe açar.
Masmavi bir derya, turuncuya döner,
Sanki bir ressamın fırçasından eser.

​Yaylaları serin, binbir yeşil tonu,
Ciğerine dolan o dağ havasının sonu.
Sonsuz huzur verir, o yemyeşil bağlar,
Zeytin ağaçları, rüzgarla şarkı çağlar.

​Toprak kokar akşam, çiy düşer çimene,
Hoş bir seda yayılır, gelir dinlemene.
Orada her hane, bir misafir ağırlar,
Çünkü Yerkesik'in insanı candan, dostça sarar.

​Gönüller geniştir, dilleri tatlı, sıcaktır,
Sofra kurulur hemen, misafire kucaktır.
Ne dert kalır ne tasa, o güleryüzlülükle,
Hayat yeşerir yeniden, samimi bir ilmekle.

​Kırgınlıklar uçar gider, o berrak havada,
Güneşin son ışığı, kalır her tarlada.
Yerkesik dediğin, bir şiir gibi memleket,
Hem hüzün barındırır, hem sonsuz bereket.