Yerine Sevemem Şiiri - Zafer Tekin

Yerine,sevemem eninle küççükken topladığım akvadis kabuklarını.
Ben yüzerken sen denize taş sektiriyodun,
kaşımın üzerine açtığın yara senden bana kalan en kalıcı hatıradır.
Dallarını kıra döke incir topladığımız o koca gövdeli ağacı belki dallarına tırmanıcak heyecanım yok ama
Gün aşırı gider yaslanır koca gövdesine,denize dökerim tüm sersenişlerimi
Ayaklaını sokmaya korkardın denize
Sensiz şimdi şimdi ise beni senin kahramanın yapan yengeçler bilr terk etmiş bu kıyıları
Yerine sevemem lodosu poyrazı omuzlarından savrulan kumral saçların kazandırırdı onları
ilk kez yanağımdan aldığın buseye kızaran yanaklarım ayakllarıma ve ayak parmaklarma kilitlenmiş gözlerime şaitlik eden o kaldırım taşları birer birer yosun tutmuşlar
Yerine sevememki kaçarcasına senin peşinden birer bire kaybolan anılarnı
Karşı kıyılara bakıp hayel kurardın
Çoğu zaman sessiz ve usulcasenin kıyılarında güzzeliğini seyrederken ben
Sen olgunlaşıp güzelleştikçe ben küçülüyordum sanki
Taki birilerin omuzlarında en büyük asker bizim asker duyana dek

Kapının eşiğinde gidişime bakarken suratına oturduğu o ayrılık hüznüne şimdi bir anlam verebiliyorum artık
Ve anlıyorum sessiz ve usulca senin kıyılarında güzelliğini seyredirken karşı kıyılarak bakıp kurduğun hayyellerinde olmadığımı
Yerine sevemem artık hiç bir şeyi