Çok uzun bir bahar akşamıydı
Karanlık çöktü ,gün bir türlü ağırmıyordu
Zaman ikimizden gidiyor ve acıtıyordu
Saatler geçiyor sigaram tükeniyordu
Gözlerim ağlamaktan yorulmuş ve her yer
Her yer karanlık,kalbim sızlıyor , ruhum sıkışık
Lanet dilliyor bir yanım , bir yanım hidayet
Gece çok ağır , kollarım tutmuyor dilim susuz
Aşk ne garipmiş yapayalnız
Denizin dalgası kulaklarımın içinde çınlıyor
Böyle yalnızlık çok kötü
Ayıkken rüyalar gidin zihnimden , yaşamıyor beynim
Değil dediler, aklıma yerinde değil
ne akıl kaldı ne vucüt , ölüyorum biliyorum
Yorgan altında üşüyorum evet biliyorum ölüyorum
İyidir diyormuşsun öyle bilmelisin
Kimseler bilmesin kötü olduğumu
Kafam yerinde değilken uğraşamam kimseyle
Beni sen dahil , herkez iyi bilsin
Dayanamaz vücüt ağrılarımı kimse bilmesin
İlmek ilmek çekilen tenimi kimse bilmesin
Taşıyamam bunca yükü
Yapamam iki yüz yaşarken , öldüğümü kimse bilmesin
Sen ve sende dahil kimse bilmesin
Kayıt Tarihi : 24.11.2022 00:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!