sabahları dudaklarından uyanıyorum hayata
geceleri gözlerinde söndürdüğüm feneri
orada öylece bırakıp
gün içinde ince belli bardaktaki
demli bi çay olarak çıkıyorsun karşıma
-ki tek şekerli ve soğutmadan içeceksin-
yahut pencereden görüp
her yerini sana benzettiğim bulutun kıvrımlarında
bu kadarla sınırlı sanma
seninle olan teşrikimesaimi
arabada, balkonda, banyoda
ve şimdi elimdeki kağıdın
kifayetsizliği yüzünden dile getiremediğim
daha bi çok noktada
07/06/2006
Mehme ArslanKayıt Tarihi : 7.6.2006 23:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kutluyorum..
selam ve saygılar..
TÜM YORUMLAR (5)