Yerim Dar Şiiri - Alpaslan Önal

Siz dedim, sen dedin,
Korkuyorum dedim, duvar dedin,
Zırhım dedim, yıkarım dedin,
Bilmem dedim, öğretirim dedin,
Ve anlattın…

AŞK,
Sen dedin, bilmiyorum dedim,
Dinle dedin, dinledim,
İnan dedin, inandım,
Güven dedin, güvendim…

Ve geldin..
Girme dedim gönlüme,
Elimde değil dedin,
Sevmekten korkarım dedim,
Korkma öğreneceksin dedin.

Başımı göğsüne yasladım huzur dedim,
Gözlerine baktım içinde kayboldum,
Ellerine dokundum elim yandı,
Yüreğim beni bıraktı sana koştu,
Ve peşinden ben sana koştum…

Sevgilim dedin,
Çok özel hakkını vermeliyim dedim.
Önce sevdim, fikrini, anlatmanı,
Seni dinlemeyi, sende dinlenmeyi,
Seni sen diye sevdim, sevgili…

Özlüyorum dedim, aşk bu dedin.
Görmek istiyorum dedim,
Hasret olmasa adı aşk olmaz dedin.
Duymak istiyorum dedim, AŞK dedin.
Sana geldim dedim, yerim dar dedin.

Sevilmedim, sevmek nedir öğrenmişmiydim,
AŞK’ı duvarlar yıkılınca öğrendim,
Yıkma dedim, öğreneceksin dedin,
Nasıl dedim, öğretmenin benim dedin.
Öğrettin öğretmenim,

Sevilmeden sevmeyi,
Özlenmeden özlemeyi,
Yürek sızlamalarını,
Aşkla yanarken mutlu olsun diye dua etmeyi,
Ve…

AŞK sendin, aşık olan ben
Seven ben, sevilen sen,
Hasretle kor ateş gönül,
Yanarken sensiz günlerde,
Duvarları zırhlarla çevreleyecek,
Sen başka gönüllerde Aşk’ken.