Yeri bellidir yolu belli olanin

Yalnızlıkla karıştırdığım
Tek şey icimde çırpınan
İnsanların feryatlarını
Duyabilmekti tarifi yoktu...

Dışarıdan bakan sessiz
Zannediyordu oysa
Onlar duymuyorlardı
Duyduklarımı

Yapraklar dökülmek için
Son baharı beklemiyor
Cellat ipi boynuma takmaya
Zaman saymiyordu sanki

Toprağın altindakilari
Gök yüzünde aramaya
Başladığında anlıyordu
İnsan dünyadaki yerini