Yerebatan Şiiri - Emirhan Cesur

Ben bir yerebatan sarnıcıyım,
Öyle tüm İstanbul'un ağırlığı çökmüş boğazlarıma.
Sultanahmetten akan bir gemi,
Yıldızlarla boşalır damaklarıma..
Ben mesela Avrupayım ya,
Sen de bir o kadar Anadolu mesela.
Ben bir Ayasofyayım,
Sen ise unutulmuş (asfalt) Londra.
Sanki kirişlerim akıyor yıllanmış senelere,
Ve ağlamaklı bir yaş inmiş yağmur yağan pencerelere.
Dumanı tütmüş İstanbul'un,
Ve sisi yakıyor kalbimi..
Şehirler beni arıyor,
Gözleri Saint Joseph gibiydi,
Sanki Saint Maria bir ayrı gülmüş buralara,
Ve güzel bir kışta,
Donuyor İstanbul ayazlara.
Eminönü kadar isli gözlerim,
Kıvrılan balıkları esnafların,
Ve bir o kadar sessizim.
Yahuda dönse ağlayarak,
Af dilese bütün bir İstanbuldan,
Daha güzel olamazdı,
Son sözü İsa'nın,
İstanbul'un boğazından..
Ben bir Okmeydanı,
Sen ise ünlü boğa heykeli,
Hangimiz daha inatçı,
Hangimiz daha eski?
Dudakları İstiklal,
Bakışları Cumhuriyet..
Yavaş yavaş devran turu yapan gemilerde,
Kayıp bir ada fikirlerim.
Kaşları ben,
Ve ben bir İstanbul..
Ruhum akmış Marmara denizine,
Bir sel basmış damağımı,
Bir öksürmem ile sarsılmış dünya,
-Yıl doksandokuz, yer İstanbul-
Yıkılan surların içinden,
Hor görülen tarihin içinden,
Fırladım ben Fatih!
Ve şimdi de,
Sen İstanbul!
Tarihi bir paranın üstünde gizli,
O güzel minarelerim,
Binbir dilde yazıyla,
Bir tarihi eserim.
Bir tren rayıyım ya mesela,
Bütün İstanbulu gıcırdatan hareketlenmesiyle,
Kırmızı heybetli kürküme,
Siyah beyaz şeritlerle..
İşte geçiyor üzerimden şimdi adın,
Sen konstantin,
Ben Konstantiniye,
Bir sahiplik ve
Belki de bir sevgi eki üzerimdeki,
Ben tarih,
Sen ise tarihçi..
kar kokuyor istanbul,
Kış açmış çiçekler,
Güzellik rüzgarları,
dört mevsim eserken,
Bir başka esiyor,
Başka esiyor İstanbul.
Dolmabahçe selam veriyor,
Mihrimah'a,
Mihrimah sultan mendilini düşürüyor,
Üsküdar'a,
Bir aşk başlıyor,
Taze,
Dört mevsim,
Bir başka kokuyor İstanbul,
Bir başka!
Kadıköy'ün güzeli,
Göz kırpıyor karmaşık sokaklarıma,
Kıvırcık saçları dolanıyor,
Modadaki dalgalarıma.
Kız kulesi ne güzel bakıyor,
Ne güzel bakıyor Galataya.
Mevsimler geldi de geçiyor İstanbulda,
Kimsesiz bir şair,
Ah İstanbul daha ne yazsam sana dair?