Ölüm desem
Gerçeği yutan ejder,
Yaşam desem
Kalbimi gömen keder…
Geçmiş, geleceği yutacak gibi
Sanki güneş son kez batacak gibi
Ağırdır endişem cehennem dibi,
Tanrı elleri düşer cüzzamlı yüzümden
Kanlı gözyaşı dökülür bahar gözümden.
Çatlak kafam isyan küpü
Tepetaklak ettim yeryüzünü
Ve cennetin üstüne yatan tanrıları…!
Gene de kesmedi dişim yasak elmayı.
Şimdi sağlam basmalı gerçeğin adımıyla
Bilmeli, kaç kulaç çeker ekmek adasına
Hele bir duymalı nasıldır güven sarması
Yaslanıp da bir dostun omzuna ağlaması…
Boş versene sen!
Önce bir sevsene sen!
Bencilden değil candan!
Bülbül olup konsan karaçalı kurusuna
Kim bilir kaç cennet açılır gönül kuşuna…
Aşk acısına şifa hikmetle
Ölmekse dirilmek son nefeste
El verdim sevmeye umut
Ruhum kelebek kanat
Sıkıcana sardım hayatı
Aşk tadında kalben kucaklı
Vurduğunda canlarım sevda kumsalına
Kim bilir kaç basarım ben cennet kutsalına…
Kayıt Tarihi : 28.11.2015 11:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!