- Huzur evinde yaşayan 90 yaşlarındaki iki yaşlı adam
o sabah bahçede bir bankta yanyana oturmuşlardı.
İkisi'de konuşmadan yere bakıyorlardı. Bir ara birisi
- Biz neden durmadan yere bakıyoruz hiç konuşmuyoruz deyince diğeri gülerek..- Neden olacak arkadaşım...dedi
- Zamanımız doldu artık...Yaşadığımız sürece toprak bize
yaşamamız için çok şeyler verdi..Şimdi bizi istiyor...
Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Devamını Oku
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta