- Huzur evinde yaşayan 90 yaşlarındaki iki yaşlı adam
o sabah bahçede bir bankta yanyana oturmuşlardı.
İkisi'de konuşmadan yere bakıyorlardı. Bir ara birisi
- Biz neden durmadan yere bakıyoruz hiç konuşmuyoruz deyince diğeri gülerek..- Neden olacak arkadaşım...dedi
- Zamanımız doldu artık...Yaşadığımız sürece toprak bize
yaşamamız için çok şeyler verdi..Şimdi bizi istiyor...
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta