- Huzur evinde yaşayan 90 yaşlarındaki iki yaşlı adam
o sabah bahçede bir bankta yanyana oturmuşlardı.
İkisi'de konuşmadan yere bakıyorlardı. Bir ara birisi
- Biz neden durmadan yere bakıyoruz hiç konuşmuyoruz deyince diğeri gülerek..- Neden olacak arkadaşım...dedi
- Zamanımız doldu artık...Yaşadığımız sürece toprak bize
yaşamamız için çok şeyler verdi..Şimdi bizi istiyor...
13.09.2017 - İsviçre
Kayıt Tarihi : 13.9.2017 02:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!