Yerde sürünen benim Şiiri - Ferit Battal

Ey efsunlu gözlerim uyan haber sal yâre
Solgun yapraklar gibi yerde sürünen benim
Sevda düştü gönlüme derdim oldu bin pare
Yorğun topraklar gibi yerde sürünen benim

Sineme bir kor düştü yaş dökerek ağladım
Gözlerimin selini dost yoluna bağladım
Yaralı ceylan gibi can evim dağladım
Yorgun çoraklar gibi yerde sürünen benim

Gönülden bir yar sevdim o yar ruhumu aldı
Sevda saldı özüme özüm galebe çaldı
Ağladıkça bu gönlüm derin deryaya daldı
Sürgün korkaklar gibi yerde sürünen benim

Ruhum yorğun can bezgin sanki bir rüyadayım
El sefada ben dertli derin bir hülyadayım
Daha henüz ölmedim karanlık dünyadayım
Suskun ürkekler gibi yerde sürünen benim