Yerde beklerim Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Geceleri nöbet tutar hasretim sensizliğin gri yalnızlığında
Dalgaların hatıralara yalnızlığın hıçımıyla vurduğu
Rüzgârın uğultusuna ektiğin hüzün çiçeğin boyun büktüğü
Körebe Rüyalarıma kâbusun düştüğü renklerin solduğu

Gözlerimden akıp gidersin diye Gözyaşlarımı Şerbetle karıştırıp içtiğim
Sensizliğin titremesini bulaştığı ellerimin orkideleri yasakladığı
Hasretin hayallerimle yandığı yarınlarımın köze döndüğü
Umutların ızdırap çığlıklarıyla karaya vurduğu

Bağrımda sensizliğin demir kafesinde özlemin haykırdığı
Yalnızlığın yürekte köze döndüğü sensizliğin haziranla seviştiği
Menekşe morun gözlerine düştüğü sensizliğin badesiyle yanan dudaklarda
Sabahın koyunda büyüyen açan ayrılık Nilüfer tomurcuklarındayım

Ufuk’un sensizliğe doğduğu sensizliğin hançer gibi battığı
İklimsiz yangınların ayrılık yellerine götürdüğü
Sensizliğin toprağa düştüğü akasyaların kurup yapraklarını döktüğü
Kirpiklerinden diken diken akan gözyaşlarının düştüğü
Hasret sözlerin son defa yazıldığı karanlığın yakmadığı
Sensizliğin tükendiği yerde beklerim