Ameliyat masasında narkozsuz paslı neşterle ikiye ayırırken gözbebeklerimi kambur çocuklar,sen herzamanki gibi şeytani planlarını,
acımasızlığını
ayakta alkışlıyordun yüzüme tükürerek.
Beni kendine kara büyü ile asik ederek ilk planını hayat(ım) a sokmaya başlamıştın.
Ruhumun sen damlayan derinliklerinde; acı parçalarına sarılmış cesetlerlere teslim edildi zavallı hayallerim.
Karanlığın gizemli şairleri kurbağa derilerinin üzerine ruhumu titreten ask beyitleri yazmisti, gerçeklerle yüzleşmem icin. Gerçekler hiç bitmedi ilk çağlardan, kıyamete kadar da bitmeyecek; ama ben bittim acıları ruhuma dantel dantel işlerken.
Kan çanağına dönmüş kargaların karamsar bakışlarına utangaç intiharlar planlamıştım oysa.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta