Yer yüzünün bölüşülmesi

YER YÜZÜNÜN BÖLÜŞÜLMESİ

Gürledi zeus oliposun'un doruklarından bir gün:
"alın sizin olsun, insanlar, alın yer yüzünü!
Armağanımdır size bu sonsuz toprak, bu mülk:
Kardeşçe pay edin ama aranızda onu"

Dört yandan koştu insanlar bir şey ler kapmak için.
Genci yaşlısı sıvadılar paçaları, koyuldular işe.
Çiftçi başladı toplamaya ürünlerini toprağın,
Bey de daldı ormanlara avlanmaya gitti.

Tüccar doldurdu ambarlarını tıka basa,
En değerlisini yıllanmış şarabın ayırdı papaz efendi.
Kral da bütün köprü başlarını, yol ağızlarını kesti,
Benimdir, dedi, lamı cimi yok, benim her şeyin onda biri.

Beden sonra, bölüşme tamam olmuş, epey zaman geçmişti ki,
Şair, koptu geldi, çok uzaklardan hem de, çok.
Ama neye yarar, hiç bir yanda kalmamıştı tek boş yer,
Her yerin üstüne oturmuş biri vardı, Her şeyin bir sahibi.

Tüh be, dedi, demek ben böyle unutulacaktım ha,
Ben, en vefalı oğlun, böyle kenarda bırakılacaktım demek tek başıma!
Ve bastı çığlığı, dövündü, dört döndü, sızlandı durdu,
Ve sonra Zeus'un tahtı önünde kapandı yere.

Karşılık verdi tanrı, dedi: "sen hava alırsın,
Düşler ülkesinde hep dalga geçersen böyle.
Yeryüzü bölüşülürken neredeydin peki sen"
"Nerde olacak, dedi şair, senin yanında !"

Gözlerim senin yüzüne dalmış gitmişti,
Gökyüzündeki kutsal seslerdeydi kulağım,
Işığından başım dönmüştü, bağışla beni.
Olmadı hiç haberim yer yüzünde olan bitenden."

"Şimdi ne halt edek? Dedi Zeus, dünya yı elden çıkarttık,
Ne harman yeri, Ne ormanlar, Ne çarşı pazar, hiç biri benim değil.
Ama yaşamak istersen arada bir benim gök yüzümde benimle birlikte,
Hiç çekinme buyur gel, sana her zaman kapım açık.

FRİEDRİCH VON SCHİLLER