Yokluğuna düştüm bugünlerde sende kalan benleri istedim yokluğunu bile sende koydum işte ne yaşama hevesim kaldı.
Gözlerimde dünyanın yine kahpeliği üstünde ne umutlarla cıkdığım bu yoldan hayal kırıklarıyla dönüyorum güneş bile bile yüzüme doğmuyo artık ne tel tel dökülen saçlarım kaldı ne umut dolusu gözlerim şimdi yaşlı celimsiz bir adamım haliyle ne yıllar aldı seni içimde ne saatler şimdilerde hayalin rüyama giriyoda unuttum deyişin ve gidiş sahte tezgah kurdun bana ne apdalım bilemedim sana verdiğim yalnızlığım aslında öldürecegini seni bilemedim affet ne olur affet yer yüzündeki cennetim...
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta