Yer yüzü Şiiri - Tuncay Akdeniz

Yer yüzünü mekan tutan insanlar
Saygın yok mu yaşadığın dünyaya
Senden şikayetçi bütün canlılar
Saygın yok mu senin yaşayan sağa

Nefsine uyup da azdıkça azdın
Çıkar için yerin dibini kazdın
Yeşil tabiatın rengini bozdun
Saygın yok mu senin güzel doğaya

Havayı kirletti saldığın gazlar
İklimler bozuldu eriyor buzlar
Tufan koparıyor esen rüzgarlar
Saygın yok mu yaşadığın toprağa

Hüzün ile ağarırken şafaklar,
Gökleri bulutsuz susuz topraklar
Açmadan soluyor dalda yapraklar
Saygın yok mu beslendiğin bu bağa

Kimsenin kimseden yoktur ki farkı
Her canlının haktır yaşama hakkı
Bu dünyada kimse kalmaz ki baki
Saygın yok mu yaşadığın bu çağa

Neden uymuyorsun hakkın emrine
Battıkça batarsın nefsin kirine
Barı temiz dünya bırak yarına
Saygın yok mu senin bir bak semaya

Kul Tuncayım sözüm zalim kullara
Gül yerine mayın döşer yollara
Kalem değil silah veren ellere
Saygın yok mu senin masum çocuğa