Zamanın kargaşası ve çıldırmışlığı içerisinde
Pek bulabileceğimiz yer yok galiba!
Umut edilmiş bir kaç şeyle nasıl yaşayabilir ki insan?
Bir şeyleri akıldan atmaya çalışmakta yetmiyor
Kurşun izlerini sayarken bir beden üzerinde
Artan sayıları hangi mantık kutsayabilir ki?
Ezilmiş bedenler, yakılmış canlar ve daha yüzlerce, binlerce
Toprakta unutulmuş isim.
Dilber yarası bile toza karışıyor bu kaosta.
Şimdi durup varlığı sorguluyorum bir bir.
Bir yusufçuk kanadında rüzgar olmayı diliyorum
Bir rüya, bir kasımpatı...
Belki es geçer de yaşam beni
Ruhlara karışmam bu sayede.
Kayıt Tarihi : 11.10.2019 08:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!