Yer Sofrası Şiiri - Aykağan Yüce

Ayaklarımı karıncalar bastı yer sofrasında
Bedenimde yürüyen esrarengiz bir suçlu
Parmak uçlarıma kadar indi
Ayağımdan bildi beni karıncalar

Ayaklarım tutmaz oldu yeri
Yer beni istemeden attı üzerinden
Rızkıma sarıldım boğazımdan geçerken
Kudretim kollarıma geldi
Ayağımdan bildi beni karıncalar

Aldılar ellerinde taşıdılar beni evlerine
Çarpıldım ondan sonra dünyaya
Kalbim sönük karanlıkta
Bildi beni karıncalar
Yalnızlığımı sırtladılar

Uyuşmuş ayağım yok oldu bedenimde
Nakil istemeden ayaküstü
Bir dağa yaslandım görünürde
Gördüklerime inandım akşamüstü
Ayaklarımda kaldı karıncalar