Yer İstanbul Şiiri - Eminnur Acar

Yine bu sabah, kumrular ve güvercinler
Üsküdar'a geçemiyorum diye feryat ediyordu
Martılar kahkaha ile onlara gülüyor
Kargalar yine çöplüktelerdi

Üç dize inci takıldı boynuna istanbulun
Güvercinler yine geçemediler Üsküdar'a
Çocukluğumu çaldılar, gençliğimi tarumar ettiler
Karartılar geleceğimi, İstanbul yakında intikam alacak

İlk insanlar çiğ yedi, bin yaşadı
Pişirme tembelleştirdi mideleri
Mideleri ateş bastı,yok etti vitaminleri
Çürüdü insanlık,böyle cezalandı insanlık

Yetişemez oldu savunma sistemleri
Vazgeçti bünye savaşmaktan
Başıboş hücreler kanser olup kendini yok ediyor
İstanbul'u da kendini de yok ediyor insanlık

Oysa biz azınlıklarla büyüdük sorunsuz
Manria,Ester,Vilma,Apraham Margos, Kirkor du arkalaşlarımız
Çok da güzeldi komşuluklarımız birlikte kutlardık bayramlarımızı
Hepsi de bilirdi haddini

Beyoğlu Jönlerin mekanı, görmeye giderdik onları
Beyoğlu deyince beylerin yeriydi
Neler oluyor Şehrime, nereye baksam yabancı
Azınlıkta mı? kaldım, İstanbul almalı intikamını