YER (Gülce-Tekil) Şiiri - Feyzullah Kırca

Yer
Altı yer
En üstüde yer
Herkes ona dünya der
Yaşar onda mahlûku beşer
Vadesi dolunca ebede gider
Rahmanın emrini duyup ona uyanda
Koşar ona kul, uymayan istemem dese de

Yer
Mekândır
Bazen yıkılan
Yerine ev yapılan
Para karşılığı satılan
Verasetlere miras bırakılan
Şeytan memnun olsun diye yakılan
Ah vahlar içinde, kurtarmaya bakılan…

Yer
Gezegen,
Uzayda gezen
Galaksinin merkezi
Güneş ona, günde bir gezi
Düzenlerken, ısıtır gün herkesi
Düz dedilerse de yuvarlaktır kendisi

Yer…
Yemeği,
Haksız emeği
Haram düşünmeden yer
Harama bilmeden helal der
Helale bile haram der müminler
Ya rab! Yaşanan günler hangi günler? ...

Yer
Küreler
Bizi küreler
Mazimiz de kalır dün
Elbet bugün, yaşanası gün;
Olmadan nefislerin kölesi ser…
Her davranış güzelliğinde bulur değer…

Yer…
İşine
Gelmeyeni yer…
Gelirse de şöyle bir,
İştahlı sözle okşayıver...
Yerinde hafif bir ben kalan imiş...
Hedef benliğimden geçip sen demek imiş...

‘‘Yer
İki yer
Arası değil,
Yer, iki yol arası’’
Bir yerde o varsa, onda da,
Mutlaka iyi kötü bir yer vardır…
Yer nerede ve ne kadar geniş olsa da
Onda var olan benlik ancak kendisi kadardır.....

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Köyü / Dursunbey