Yer Gök Niye Ağlasın ki!

Bir Firavun öldüğünde,
Yer gök niye ağlasın ki
Mazlumlar güldüğünde,
Yer gök niye ağlasın ki!

Hak diyor ki: Ağlamadı!
Bir tek ağlayan olmadı,
İyi bir mümin de ölmedi,
Yer gök niye ağlasın ki!

Nemrut ayvayı yemişken,
Yeryüzü oh be! Demişken,
Muztaz’aflar sevinmişken,
Yer gök niye ağlasın ki!

Defolacak cümle gözden,
Yakacaklar onu birazdan,
Bir pislik eksilmiş arzdan,
Yer gök niye ağlasın ki!

Hiç yorulmaz, yorar idi,
Arzdan hesap sorar idi,
Külliyen ziyan, zarar idi,
Yer gök niye ağlasın ki!

Sorma o neler neler etti,
Bir zalimin zulmü bitti,
Kefere Cehennem’e gitti,
Yer gök niye ağlasın ki!

Hak diyen dilim mi öldü,
Yoksa aklıselim mi öldü,
Sanki bir âlim mi öldü,
Yer gök niye ağlasın ki!

Adem’in oğlunun kızının,
Bayramı var yeryüzünün,
Sırası mı şimdi hüzünün,
Yer gök niye ağlasın ki!

Duhan Sûresi 29:
Yer ve gök onların gidişine ağlamadı.
Onlara mühlet de verilmedi.