Yer Döşeği Şiiri - Ömer Can Demirkaya 2

Küçüktüm ben daha çok sevildiğim de,
Bilir misin bilmem ama çokça yazdım ben yer döşeğinde,
Otururduk biz tanrıyla, seni anlatırdı her içtiğimiz de,
Herkes ve her şey yoldaymış gibi söylediğin de,

Tanrı ses buyururdu seni sevdiğimde,
Sevemem bilirsin sen sözlendiğinde,
Bak bana son kere o kahverengi gözlerinle,
Lütfen kendini özletme çünkü ben öldüm,

Bak insanları çözemedim ama seni çözdüm,
Gördüm her saniye ve salise öldüm,
Ben savaştayım ve ilk kaybım sen oldun,
Konuşmadan yaşamak istiyorum sen ilk konuşmam oldun,