Yer Çekimi Şiiri - Barış Bazalka

yer çekimi değildir belkide uçmamıza mani olan,
ağır acılar vardır ceplerimizde Tanrı’nın doldurduğu
ve durup dururken saplanmıyordur o ağrı geceleyin
biri bir cigara yakmıştır, bir cinayet üflenmiştir havaya
yalnızca uyanık kalanların soluduğu…

yeryüzünde dilimin dönmediği kelimeler var hala
ölsem, biraz yağmur yağsa, yıkansa kirli cenazem.

yer çekimi değildir belkide Tanrı’ya dokunmamıza mani olan
iplik gibi zayıf ve aç bir sokak çocuğunun midesindedir Tanrı.
biz gökyüzünde ararken; fakat nasıl olur değil mi çocuk
böylesine çirkin bir bedenin içinde, böylesine bakmadığımız…

yer çekimi ve hücrelerimde dolaşan kan, mühim şeyler değil Tanrı’m..
beni afrika’da bir öğle yemeği kadar değerli kılmıyor bunlar.
belki oradasındır, duyuyorsundur belki.
delirmiyorsam, beni al.